رد پاهایم را پاک می کنم

به کسی نگویید

من روزی در این دنیا بودم.

خدایا

می شود استعـــــفا دهم؟!

کم آورده ام ...!

یک شبی مجنون نمازش را شکست

بی  وضو  در   كوچه ی  لیلا  نشست

                   سجده ای زد بر لب درگاه او

                   پر  ز  لیلا  شد  دل  پر  آه او

                                        گفت یا رب از چه خوارم کرده ای

                                         بر صلیب  عشق  دارم  کرده ای

جام  لیلا  را  به  دستم داده ای

واندر این بازی شکستم داده ای


             نشتر عشقش به جانم می زنی

             دردم   از  لیلاست  آنم  می زنی

                                            خسته ام زین عشق ، دل خونم مکن 

                                            من   که   مجنونم   تو   مجنونم  مکن

                 مرد   این   بازیچه    دیگر  نیستم

                 این تو و لیلای تو . . . من نیستم


                                                          گفت: ای دیوانه لیلایت منم 

                                                          در  رگ  پیدا  و  پنهانت منم

              سال ها با جور لیلا ساختی

              من  کنارت بودم و نشناختی


                                      عشق  لیلا  در  دلت انداختم

                                      صد قمار عشق یک جا باختم


                                                                      کردمت   آواره ی   صحرا  ،  نشد

                                                                      گفتم عاقل می شوی ، اما نشد

                    سوختم در حسرت یک یا رب ات

                    غیر   لیلا   بر    نیامد    از    لبت

روز  و  شب  او  را صدا کردی ولی

دیدم امشب با منی ،گفتم: بلی


                                         مطمئن  بودم به من سر میزنی

                                         بر   حریم   خانه ام   در   میزنی


                       حال ، این لیلا که  خوارت کرده بود

                       درس عشقش بی قرارت کرده بود


مرد  راهش باش تا شاهت کنم

صد چو لیلا کشته در راهت کنم

سالهای سال شنیده بودیم همه آدم ها گمشده ای دارند وتا دنیا دنیاست آدم هایند وگمشده هایشان.
شنیده بودیم آدم ها باید هجرت کنند تا گمشده هایشان را بیابند..هجرت از خویش ؛هجرت به آسمان..
وآسمان درست همین جاست؛اینجا که من ایستاده ام،اینجا که تو ایستاده ای...
درست در حوالی آغاز یک سفر؛ سفر به سمت خدا،
تا ترنم باران، تا حکایت دوست...
و اینک ای همسفر:
اینجا درست در همین لحظه های  تکرار من وتو
در سمت خدا
دل به سوی آسمان
وچشم به سوی آفتاب  گشوده ایم
ودر این قرار بی قراری
تنها
در انتظار درد واره ها ودلنوشته های شما با هرچه آرامش وهرچه باران، با دوست؛ نشسته ایم